25 marzo, 2008

¿Televisión Pública D'Asturias?

-Home, un canal de televisión... ta visto que é; pública... penso que
tamén: pagámola todos; peró, ¡asturiana...! ¿Únde se víu tal? Hasta fai un
pedacín, tíalo claro, peró con esto que me tas contando...




Seguro que todos vousoutros vos imaxinábais lo mismo qu'el equipo de Berroalouguido: qu'a TPAiiii grababa os sous progamas de plató na Laboral de Xixón y que, despóis, los emitía pra que todos puidésemos disfrutar d'esa "maraviyosa y prestosa" montueira de concursos, debates, informativos, documentales... y demáis. Ben, todos somos ús Piníos y punto.



¿¡En qué cabeza cabe que, L.luxán (presta máis asina, ¿eh?), vese todos os días dende Madrí, unde graba el sou progama nouturno de radio, a Asturias pra fer ese concurso de preguntas unde sempre ye toca al último por esoyer "Occidente", y sempre falla!?

Pois si, neníos: os "platós" da "nosa" tele, nun son "aquí", son "alló". ¡A nosa televisión, nin sequera, ta grabada en Asturias! ¿É un subproducto máxico-festivo de TeleMadrí ou é propaganda política centralista española (esto quedóu mui "anti-sistema")?

É máis: el "fonfursfo" (éncheseme a boca de grandiosidá) éste, dito por dalgún dos concursantes, ta amañao a troncha-martello nun día como se fose úa semana enteira. A Berroalouguido, lo que máis ye presta, é condo, L.luxán (é que súa miyor...), yes pergunta a os participantes qué tal yes foi el día pol trabayo y pol sou llugar... nel fin. Úa resposta podería ser: "Ben: case nun me destis tempo a cambiarme de roupa dende qu'acabamos de grabar el anterior programa, peró ben".

28 febrero, 2008

Cartas musicales

Hoi abrimos a sección de Colaboraciós y publicamos este mensaxe que nos chegóu dende Uvieo del Berroalouguidoadicto Xuan. Traducímola del asturiano central.

"Hola, xente del Berroalouguido:

Préstame muito el voso blogue. Espero que teñáis sorte col proyeuto.

Teño úa petición pra vosoutros. Empezo dende el curume: é sabido que a música asturiana ta sempre relacionada ás gaitas, tambores coloraos y azules, cantares de guinaldos, romances veyos y pouco máis. En xeneral, a llingua tamén tuvo y ta lligada a música folk y ás reelaboracióis das cancióis recoyidas por todos os conceyos por etnógrafos contemporanios nosos como Ambás, Marta Arbas, Pedro Pangua y outros del empezo del pasao siglo como a familia Cea de Llanes, Eduardo Martínez Torner ou Lomax, col sou llargo viaxe polla rexón.

Pois ben, muita xente, despóis d'este avezo cultural, nun entende ou nun s'idintifica ou parezye mui raro y case fora de sito qu'a música del país evolucione ou s'esprese noutras modalidades (daqué qu'eu nun entendo...).

Prestaríame que comentásedes esto qu'eu digo un pouquín, y qu'a demáis xente que, como eu, sigue dende que volvestes el voso trabayo, comente un pouco lo que ye parez este tema que dá abondo que falar.

Muitas gracias.

Xuan"



Dende aquí, agradecemos a Xuan polla súa colaboración y, xa sabedes, as vosas inquetudes y as vosas críticas, poden publicarse.

A verdá é que, dende sempre ou, pollo menos, dende fai ús cincuenta anos, a cultura d'un país ou d'úa rexón, tuvo xuncida al sou folclore y, pollo que nos respeuta a nosoutros, úa gaita, úa canción de tonada ou, máis nos tempos que corren, un tema de Felpeyu ou de Nuberu, nun van deixar d'estremecernos condo lo ouguimos, representan lo común a todos os asturianos: el sentimento de propiedá, d'emoción, d'unión...

Ta muito ben que nun se perda lo qu'hasta agora (y por muitos anos) foi lo máis carauterístico da nosa hestoria musical, peró, ¿qué pasa condo é tal el boom llingüístico d'un llugar que xa queda curtia a reelaboración de tradición nel folk pra espresar todas as salidas que pode ter úa cultura?

Despóis d'este prantiamento, cabe pensar: nun fai falta ir a un futuro, xa tamos empezando a furrular cuas novas tecnoloxías:




  • Pra os tradicionalistas- "Dulcamara". Pandereta Revolution. Amañan cancióis tradicionales con sonidos novos. Prestan asgaya.

  • Pra os vanguardistas qu'aprecien lo que tein- "TutuSutudiu 07". Música lleutrónica feita con instrumentistas y temas del país.

  • Pra os señardosos dos 80 y pra os rockeros- "Lucas 15". Proyeuto que xunce rock oitenteiro-clásico cua cultura dos romances, añadas, cantares de cego... Pra gozallo.

  • Pra os anti-sistema cañeiros- Recua de grupos punk, OI!, rock-radical, harcore, ska, etc... (Escuela de Odio, Skama la Rede, La Tarrancha, Soncai System, Skontra, Oi! N'Ast, Gomeru, etc...)

  • Pra os "panchos"- "Lafu y Rebeca Velasco", "Toli Morilla". Cancióis pra relaxarse y estilo Bob Dylan, respeutivamente

  • Pra os alternativos- "Bacotexo". El futuro da canción en gallego-asturiano.


Estos son namáis exemplos de lo qu'hai: música asturiana, de todos os estilos y en asturiano. Cousas novas sin deixar de llao el tradicionalismo que tanto lleva de cabeza a dalgús.


En conclusión, a cultura xa se ve que nun ten que siguir úa llinia únicamente, senón que pode engalar por todos os palos sin deixar de ser totalmente nosa.

19 febrero, 2008

Gastronomía



El trece d'abril del ano 1972 el avión "Fairchild Hiller 227" da "Fuerza Aérea Uruguaya" tuvo un accidente na cordillera dos Andes. Dos corenta y cinco pasaxeiros que dentro d'él viaxaban namáis moorreron ús decioito. Os demáis tuveron qu'amañarse pra vivir como puideron y, visto que chegaba el época del necesidá y da fame, decidiron utilizar todos os medios posibles pra nun perder a súa vida; el máis sonao fora el del canibalismo.

Chegan as eleccióis de marzo cargadas de brosadas, gadañadas y dalgún qu'outro enxadazo na cabeza. Os políticos del estao dedícanse a discutir y a amarrarse a través dos medios de (des)comunicación. Éstos fainyes eco, aprovechando cada palabra al másimo. A nivel d'autonomías, os politicuchíos (nun s'atopa palabra miyor pra denominallos) intentan copiar a os grandes fendo pequenos debates a través das televisióis autonómicas (nel noso caso a T P uAhhhh). Nellos vemos ese ímpetu por ganar a escoyida nacional, esas ansias por sacar a Asturias pr'alantre de forma altruista... (¡ai, que m'emociono y todo!). El xeito de conseguillo y, por dicir de dalgúa forma, sobrevivir, é utilizar todas as armas posibles.

Pos ben, fai pouco, sal nel periódico el notición: Gabino de Lorenzo acusa al PSOE de tar acabando col asturiano. Todos quedamos boquiabertos. Nun tardóu el outro partido en respoderye y, con esa escusa, empezóu úa nova guerra entre as forzas políticas mayoritarias de centro < (nun se pode dicir abertamente). Dende Berroalouguido, parécenos úa aberración y úa falta de respeto usar daqué como el patrimonio como arma de lluita pra conseguir votos. É úa falta d'autoridá qu'as llinguas d'Asturias señan despreciadas d'esta forma condo en realidá, lo que se necesita é un consenso entre as forzas politicas pra conseguir el reconocemento qu'el asturiano y el gallego-asturiano se merecen.

Ta visto qu'os nosos políticos viaxaban nel avión del que falabamos al principio, son caníbales violentos: nun yes importa el tipo de carne que tein que xantar pra poder ganar ús votos; dayes igual xugar el patrimonio del sou país sabendo qu'este acarría varios siglos de cultura encima; dayes igual qu'os colectivos "pro-llingua" salian perxudicaos da práutica de lluita entre partidos; dayes igual Asturias.


Punto y final. Quedóu redondo.

14 febrero, 2008

D'auguas menores vei el tema



Ayer, a día trece de marzo, chegaba a os nosos ouguidos a noticia del qu'el principao volve retrasar el estudio da costrución dun embalse en Caliao (Conceyo de Casu). Tamén soubemos qu'a Confederación Hidrgráfica del Norte ye pasa os deretos d'este proyeuto al goberno, llavandose asina as maos sobre un caso que nun conta nin con un 10% del aprobación popular. É úa noticia qu'a verdá, nun tería por qué asustarnos. El gobernín foi ven aplazando este tema dende 2006, tendo en vilo a toda a población da comarca (Qué más da el que pensen 2.135 personas, se al fin y al cabo esos votos xa se sacarán fendo un circuito noutro feudo del P¿S?¿O?E).

Ésto recórdame a un feito qu'ocurríu non mui llonxe d'únde tamos: Fai un par d'anos el Principao proyeutóu a creación dun deposito d'augua qu'abastecese a todos os conceyos del norocidente. A noticia nun sería procupante se nun fose qu'el fluido qu'iban sacar taba destinao á creación "de esos lugares de júbilo a los que todos vamos a jugar cuando en nuestros trabajos nos dan un día de albedrío" (campos de golf, vamos) y "supermegaurbanizaciones para que vengan los amiguillos del Madrid a enseñarnos sus bonitos y entusiasmantes Mercedes".


Pos ben, condo todos nos enteramos del que querían fer, botamonos as maos á cabeza y salimos a protestar. Nun principio falouse de qu'iban parar de costruir, de que nun se seguía, pero lo que taban fendo era trabayar a "escondidas". Os medios cayaron as noticias de protesta y deixaron de fer eco lo qu'el poblo quería. Agora, cada vez que pasamos por Arbón intetamos pechar a boca, porque sabemos que se la abrimos, pode acabar enxuiciandonos a Santa Inquisición.

Necesitase úa solución urxente, daqué que nos axude, porque senón, taremos condenaos a vivir nel "llume eterno".









Y nos Ozcos y alredores as setas y os Eólicos siguen reproducíndose ente si...

13 febrero, 2008

Cambeos


Despóis d'este llargo parón, Berroalouguido, volve ás andadas. Vamos a empezar a escribir de ralo en ralo dalgún articulín.

Dende a dirección del Blog, queremos pidir disculpas a todos os fans incondicionales que se tuveron qu'aguantar sin ller nada novo nesta páxina dende fai abondo tempo.

Vamos ir abrindo seccióis pra que todos podáis participar y pra darye a esto un pouco máis de vida:Perguntas, Mensaxes dos usuarios (unde publicaremos dalgún comentario voso), Temas por conceyos, Actualidá, Xente prestixosa, Caboranos, Babayadas varias, Cultura... y dalgún máis.

De cualquer xeito y a partir d'agora, Berroalouguido, vei ser un sito de referencia del Occidente asturiano.



Sin máis, ¡qu'as noticias xurdan!

24 septiembre, 2007

El conto del cancín rabioso.

Hoi, Berroalouguido vei contarvos úa hestoria.

-Dende el principio da diutadura foron repudiándose y eliminándose grandes obras d'arte (teatro, música, poesía...). El medo a qu'el que mandaba ordenase el "secuestro" del trabayo y el arresto del artista, fixo que muitos estilos creativos deixasen d'esplotarse. Pos ben, morréu el can, y todos pensamos qu'a rabia iba con el pa debaxo da terra, que xa podíamos mover a llingua con llibertá por toda a boca. El can rencarnouse noutro del mismo estilo, peró este foi ben acoyido polla sociedá, porque vía chorando polla morte d'un familiar. Acariciáronlo, apaciguáronlo y deixáronye entrar na casa. Os sous amos, que tían ben forza naquel tempo, déronye os xuguetes, contando con qu'este los podia morder y desfer al sou gusto. Os que ye gustaban: sacábalos; os que ye pinchaban un pouquín na boca iban direutos pá caxa de novo. Namás fía falta pegarye úa lladrida al amo y hala, xa nun metían más ruido. ¿Cuál foi el problema? Qu'el amo deixóu a casa grande pa irse vivir ás súas residencias por todo el país. Entós el can pensóu qu'antias de que lo borrasen del mapa, podía semar un pouquín d'odio pollas casas del todopoderoso domador. Y, ¡quiá!, ¡ganóu puxo!

-Él can aficiónuse á música. Tirábanye estilos como el ópera, el podre-pop, el rock relixoso... peró caro, cualquera ye puía nel "Compa-dis" un disco de Sociedá Alcohólika ou de Fermín Muguruza, ¡El proletariado fendo música!, ¡Nun pode ser!. Se se ch'ocurría fer acto de tal "índole" él chamaba al amo y prohibía por úa búa temporada qu'el disco se pasase polla habitación. Despós, el xefe, chamábate pa declarar nel audiecia nacio... ehem, nel sou despacho. Asina, muita xente, col espiritu de entreter e informar, foi criminalizada; muitos d'ellos pasando ús días nel cuarto escuro da casa.

-Dicen qu'el can llevaba úa chapía al pescozo que puía AVT...

Se el AVT nun era úa idea mala, peró dende qu'empezóu a andar... os xerséis rosas y as cabezas repeinadas cua raya pal llao dereto nun fain más "qu'exhumar" as veyas ideas qu'un día enterramos cua morte de Franco.



Y se Berroalouguido, pol momento, é anónimo... ¿Quén vei testificar nel Audiencia Nacional condo os cancíos llean esto?